Her gün mırıldanır zihnim.
"Mırıltılarım" bölümünü tam da bu nedenle açmıştım.
Zihnimin mırıltılarını sizlerle paylaşmaktı arzum.
Günler, haftalar geçti fakat ben yazamadım, cesaret edemedim bunu yapmaya.
Milyonlarca soru, milyonlarca cevap döner durur beynimde.
Sizlerle; yani okuyucularımla sürekli sorbet edip dururken, yazamadım bir türlü…
Kendinle sohbet etmeye benzemiyor paylaşmak…
Sabahın sekizi ve ben hala hiç uyumadım.
Geldim salons. Açtım bilgisayarı ve denerim sizlerle sorbet edebilmeyi.
Gelecek günler gösterecek bu işi ne kadar becerebileceğimi.
Sizlerin yorumları yol gösterici olacak sanıyorum bu maceranın gidişatında…
Öylesine unuttuk ki kendimizi.
Dayatılan gündemlerin tartışmasında geçen vakitlerde yitirdik şiirleri, şarkıları.
Utanır olduk neşelenmekten.
Utanılası birşey oldu İNSAN olmak…
Bugünlük bu kadar canlar.
Öylesine doluyum ki nereden nasıl başlayacağımı bilemedim.
Yapıverdim bir başlangıç.
Sizler de yazın bana.
Dertleşelim olur mu?
Mırıltılarımızı paylaşırken, belki buluruz bir yolunu iyileşmenin ve iyileştirmenin kim bilir?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder