O'nun adini veremem size cunki ovulmeyi hic sevmez bilirim...
O istemese de ben yazmadan edemem iste...
Omurunun yarim asirini tamamlamaya bir yili kalmis bu kulunuzun tum yasami boyunca tanidigi en yarali, en akilli, en kulturlu, en saygili... Su an yazarken farkina vardim ne cok 'en' leri olan bir insanla karsi karsiya oldugumun...
Neden severim O'nu bilir misiniz?
Bu yaziyi tam da bunun icin yazarim iste...
Yazilarimi yayinlamadan once okumasi icin yolladigim ilk insandir...
Bir iki yazar arkadaslarla da paylasirim yazilarimi, toplumla paylasmadan once...
O; en acimasiz elestirmenimdir.
Gozumun yasina bakmaz.
Bana duyduklari sevgiden, kalemime duyduklari inanctan ovguler dizen diger dostlarimdan farklidir O.
"Bu yazi sana yakismamis, cok siradan " dediginde dusunup hakli olduguna karar verdigim birkac yazim oldu ve degistirdim ya da sildim.
Yazimin basliginda derim ya hani "Ben insani iste bundan severim diye.
O'nu, bana: "Kalitesin be arkadaşım gün geçtikçe demlenirsin tadına doyum olmayacak bu gidişle.
Büyük medya organlarının köşelerini tutmuş soytarılara ders olsun yaklaşımların. Maaşları yüzbinlik dolarlarla ölçülen patron -iktidar uşaklarının boynuna asmak lazım bu yazını." dedigi icin sevmem...
Ben O'nu trajik bir sekilde yitirdigi esinin olumunden sonra cocuklarina sahip cikip, yasamini onlara endeksli kurdugu icin severim.
Babaligini hakkiyla yerine getirdigi icin sever ve sayarim.
Agirbasliligidir en cok etkileyen beni...
En muzur ruh hallerimi, zekice espirileriyle, korkusuzca savusturmalarina hayranim...
Bir bilgiyi benimle paylasmak icin; "Bak bu yaziyi bir oku" dedigi anlardaki, dogru zamanlamasina hayranim...
Hangi konu uzerinde calisiyorsam tam da bu konuya dairdir cunki paylasimi, garip bir empatiyle yapar bunu, aciklamasini bilmedigim...
O'na dair soyleneceklere kisirdir sozcuklerim...
Bilirim ki susmak, tum guzel anlamlari yukler dostlugumuzun tanimi icin gereken ifadeye...
Bu kadarini olsun yazmak istedim senin icin gicik, mikrop ve degerlim benim... :))
Hep kal olur mu?
Sensiz eksik kalirim ki kimse dolduramaz bu eksik yanimi bil istedim...
"Baslama yine"
Sustum tamam... :))
Ne cok duyarim bu; "Baslama yine" diyen korku dolu iki sozcugu bir bilsen dost...
Oysa hep baslasak, hep yasasak, hic korkmadan nasil kolay ve guzel olurdu hayat...
Ogrenirsiniz bir gun, ogrenmek tek kaderimizdir.
Ustadim, ogretmenim.
Zenginligimi olusturan hazinemin en degerli parcalarindan birisin...
Konusurken susturabilirsin ama yazarken beceremiyorsun bak...
Hak ettigine olan inancimdir yazdiran bana bu satirlari.
Gidiyorum sozcuklerime, diger ifadelerimi bulmaya...
Bu yazi bitti...Bitmeden...
Hani cogu zaman istediklerimizi degil de yapmak zorunda olduklarimizi yapariz ya; iste bu da o anlardan biri oldu ki cokca aliskin oldugumuz, tercihimiz olmasa da...
Sustu parmaklarim...
Sevginle, varliginla, degerlerinle dolu...
Anjel Dikme
Paris
24-05-2011
01:00:38
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder