LUSNAHATUN*=IŞIK KADIN

Bir bebek doğdu...

Beyaz duru teni, sarı saçları ve masmavi gözleriyle bir melek güzelliğindeydi...

Lusnahatun dediler adına...

Çocukluğu ailesi ile  sürgünde geçti...

Doğduğu topraklara yeniden döndüklerinde 10-11 yaşlarındaydı...

On dördüne geldiğinde büyümüş, serpilmişti o melek güzelliğinin üzerine dişiliğin baştan çıkartıcı (!) çekiciliği de eklenmişti...

O bölgede yaşayan güzel Ermeni kadınlarını bekleyen, musluman komşuları tarafından çok doğal bir hak gibi görülen kaçırılmaktan koruyabilmek için 13-14 yaşında evlendirirler Lusnahatun'u...

Kendisi Beşiri, eşi ise 1934 Kurtalan doğumludur...

Her iki  köy de Siirt'e bağlıdır o zamanlar...

İlk çocukları doğar... Eşiyle mutludur...

O yörelerde yaşayan halkının fiziksel özelliklerini taşımaktadır...

Uzun boyu, yapılı vücudu ile tam bir babayiğittir...

Çocukları iki yaşına gelmiştir, ikinci çocuğuna hamiledir Lusnahatun eşini askere uğurladığında...

Evde; maması (annesi), gesurmamasi (kayınvalidesi) ve çocuğuyla tek başlarına kalmışlardır...

Kayınbabası bir yıl önce komşuları tarafından zehirlenerek öldürülmüştür... 

(Anlatılan birçok hikâyeden zehirleyerek öldürmenin de doğuda cok kullanılan bir yöntem olduğunu öğreniyoruz.) 

Savunmasız, korumasız, kadın başlarına kalakalmışlardır...

İkinci bebeğini kucağına alır zamanı geldiğinde...

Lohusadır, yatmaktadır...

Bir gece evlerinin kapısını kırarak içeri dalar Mecido Ağa adamları ile birlikte...

Köylerinin ağasıdır Mecido...

Kocasının askere gitmesini ve doğum yapmasını beklemiştir IŞIK KADIN'ın...

Erkekleri etkisiz hale getirip, kadınlarını kaçırmak doğunun modası gibidir...

Zaman zaman gündüz gözüyle yapıldığında köy halkının, alkış tuttuğu bir eylemdir... 

Çünkü ; bir "Gavur Kızı" daha "Hak Dine" döndürülecektir...

Sevaptır işledikleri, günah değil (!)

Mecido Ağa ve adamları yaşlı iki kadını döverek etkisiz hale getirirler, 

kafalarını yere vurarak bütün dişlerinin kırılmasına neden olmuşlardır, 

bir ömür boyu bunun zorluklarını çekecektir her iki kadın da... 

İki yaşında olan oğlu ise ömür boyu bu travmayla yaşayacaktır...

Bebeğin beşiğini devirip Lusnahatun'u da döverek, saçlarından sürüyerek atına atıp kaçırır...

Feryat ve figanlarına kimse gelmemiştir...

Uzaktaki akrabalara haber salınır: "Lohusa yatağından Lusnahatun kaçırıldı gelin." diyerek...

Bir ay hiç bir haber alınamaz...

Bir ay sonra Mecido Ağa’nın Lusnahatun ile döndüğü haberi yayılır köyde...

Karakola gitmişlerdir, ifadeleri alınmıştır...

"Ben artık Müslüman oldum, kendi isteğimle gittim, Mecido Ağa ile kalacağım " der Lusnahatun...

Ama dava açılmıştır...Mecido Ağa evlidir...

Mahkeme günü gelir-çatar- ve duruşma başlar...

Duruşmada Lusnahatun; "Ben Ermeniyim, dinimden dönmedim, ben çocuklarımı istiyorum,

 ben kocamı istiyorum, zorla götürüldüm!" der...

Ağaya çok zekice bir oyun oynamıştır...

Ağa kendisini kaçırdıktan sonra Suriye sınırına doğru yol alır;  niyeti Suriye'ye kaçmaktır...

Lusnahatun bunu anladığında düşünür ve "Ben bu sınırı geçersem bir daha ailemi bulamam" der kendi kendine... 

Çabuk ve akıllı  davranmalıdır...

Ağaya; "Ben artik senin kadının oldum, dinimden döndüm,(kelimeyi şahadet getirtmiştir Ağa kendisine) ailem beni istemez, 

kocam istemez, gel gitmeyelim o yabancı ellere, sen koca Ağasın ne edersin oralarda?

"Dönelim evimize, ben seni seviyorum" diyerek kandırmıştır Ağayı, O'nun en zayıf olan maço erkek yanını pohpohlayarak... 

Ve mahkemeye kadar sabretmiştir, son sahneyi oynamak için...

Ağaya 15 yıl ceza verir hakim...

Üç  arkadaşı da ihbarla yakalanmıştır...

İhbar eden Mecido Ağa’nın karısıdır...

O da güzel bir kadındır...

"Gidin muhtara baskı yapın, O bilir nerede olduklarını" der ve dediği gibi olur...

Ortalık durulduktan sonra bir gün ziyaretine gittiği kocasına  şu sözleri söyler;

"Rezil! Ben senin başından fazla değil miydim? Ben senin neyine yetmedim, neyim eksikti benim? 

Zavallı bir Ermeni kadınını kaçırdın gecenin bir vakti, evin kapısını kırıp, iki yaşlı kadını döverek,

 asker karısını, lohusa kadını kaçırıyorsun, Vicdansız!.. Madem sen Lusnahatun'u Suriye'ye kaçırmak istedin, beni beğenmedin,

 ben yetmedim sana, ben de arkadaşınla Suriye'ye gidiyorum. Seni bırakıyorum.

 Terk ediyorum seni! Lusnahatun'u kaçırmana yardım eden arkadaşınla gidiyorum."

Bu hikayeyi ilk dinlediğim gün, işte o gün ancak anlayabilmiştim;

 çocukluğumun ailece gitmekten en çok zevk aldığım iki evden birinin sahibi olan Lusnahatun morakurun (teyze) yüzünün neden hiç gülmediğini...

Gözbebeklerine oturmuş olan o acının kaynağını...

Ve büyük oğlu ile arasında bir daha kurulamayan bağın ne zaman koptuğunu...

Bebeği mi soruyorsunuz?

Bebek, ne yazık ki kendisini emzirecek annesi olmayınca yaşamadı, öldü...

Bu hikâyeyi neden mi anlattım sizlere?

Sevgili Yeliz Kızılarslan ile yazışmalarımızda derginin ilk sayısının konusunun şiddet olacağını öğrendiğimde 

aklıma gelen tek hikâye buydu ve kaçırılan diğer kadınlarımız...

Bu konuda uzun zamandır araştırma yapıyor, kayıtlar tutuyordum...

Paris'te 14 yaşında kaçırılma denemesi geçirmiş hala yaşayan bir kahramanım var...

Lusnahatun ile hemen hemen aynı yaşlarda...

Sanmayın ki 1960'larda bitti bu tür olaylar...

Ne yazık ki hayır...

En son öğrendiğim 5-6 yıl önce gerçekleşen bir kaçırma olayının mağduru genç bir ermeni kızının hala ruhsal travmalar içinde ve saçlarından sürünerek kaçırılmak istendiğinden dizlerinde meydana gelen tahribattan ötürü de fiziksel ağrılarla yaşamak zorunda bırakıldığıdır...

Simdi sorumu sorarım kendine İnsan diyen tüm kardeşlerime; sizce bu nedir?

Bir kadını, isteği dışında kaçırıp O'nu (Terbiyem elvermiyor dilimin ucuna gelen sözcüğü yazmaya)

 cinsel tatmin aracı olarak kullanmanın adi nedir?

ŞİDDET değilse şayet bunun adı nedir?

Çoğunluğun inandığı gibi "Sevap mı!!!"

Güldürmeyin beni....

‘Kaçırılmak; ŞİDDET dolu bir TRAJEDİ 'dir diyor ve susuyorum...

Anjel Dikme

Nussbaumen-Isvicre

29-7-2010

01:10